Οικονομία και Οικονομικό Έγκλημα

Του ‘Αθου Αγαπητου
Υποψήφιου Βουλευτή Λευκωσίας Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών
( Απρίλιος 2001)

Από όλα τα θέματα και προβλήματα που ταλανίζουν σήμερα το λαό μας, ένα είναι το πλέον δυνατό και αβάστακτο στη σκέψη του απλού Κύπριου πολίτη. Το ατιμώρητο οικονομικό έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος του, που έβαλε χιλιάδες οικογένειες σε τεράστιες οικονομικές περιπέτειες, που ανάγκασε φτωχούς ανθρώπους να υποθηκεύσουν ό,τι είχαν και δεν είχαν, ακόμα και το μέλλον των παιδιών τους.

Πολλοί προτάσσουν την εύκολη απάντηση. «Κανένας δεν τους ανάγκασε να επενδύσουν στο χρηματιστήριο»! Είναι όμως έτσι απλά τα πράγματα;

Για όσους είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν από κοντά την «κωμωδία» που διαδραματίστηκε για ένα περίπου χρόνο, τα πράγματα δεν είναι καθόλου, μα καθόλου τόσο απλά. Γιατί, μπορεί μεν να μην «ανάγκασε» κανένας τους απλούς ανθρώπους να μετατραπούν σε επενδυτές χωρίς να γνωρίζουν τους βασικούς έστω κινδύνους που μπορούσαν να διατρέξουν, αλλά είναι γενικά παραδεκτό πως δόθηκαν στο λαό τόσο τρανταχτά παραδείγματα από πολλούς «επιφανείς» και «σοβαρούς» παράγοντες της κυπριακής κοινωνίας, τόσες «κατευθύνσεις» που και ο πλέον δύσπιστος άνθρωπος σ’ αυτό τον τόπο, πίστεψε πως χωρίς πρόβλημα, χωρίς ιδιαίτερο κίνδυνο και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, θα έλυνε όλα του τα οικονομικά προβλήματα, θα σπούδαζε άνετα τα παιδιά του, θα έκτιζε το σπίτι του και γενικά θα πραγματοποιούσε όλα όσα είχε ονειρευτεί αυτός και η οικογένειά του.

Ποια ήταν αυτά τα «παραδείγματα» και οι «κατευθύνσεις»;

Από πού να ξεκινήσει και πού να τελειώσει κανείς. Τα πολιτικά κόμματα που «επένδυαν» εκατοντάδες χιλιάδες λίρες σε προνομιακές ιδιωτικές τοποθετήσεις; Συγκεκριμένοι βουλευτές που είχαν άμεση και έμμεση ανάμειξη σε επενδυτικές εταιρείες και ιδιωτικές τοποθετήσεις; Η Αρχιεπισκοπή; Ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας; Ανώτεροι Κυβερνητικοί Λειτουργοί και Διευθυντές που τα ονόματά τους δημοσιεύονταν στον Τύπο ως “ευεργετηθέντες” ιδιωτικών τοποθετήσεων; Διοικητές και άλλα Ανώτερα στελέχη εμπορικών τραπεζών που από τηλεοράσεως διαβεβαίωναν τον κόσμο ότι οι μετοχές τους θα πήγαιναν ακόμη ψηλότερα (όταν ακόμα κάποιες διαιρεμένες μετοχές ήταν στην τιμή των 17 λιρών!) ;

Όλα αυτά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια ομαδική, ενορχηστρωμένη προσπάθεια προς τον απλό άνθρωπο, τον αδαή στα του χρηματιστηρίου “σκοτεινά” μονοπάτια, που τον “ανάγκαζαν” ψυχολογικά να αποδεκτεί την νέα αυτή πραγματικότητα, να εναποθέσει όλες του τις ελπίδες στο εύκολο και γρήγορο κέρδος. Σήμερα ένα ποσοστό μεγαλύτεορ του 80% του κυπριακού λαού, έχει υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές. Στην Γενική Εισαγγελια εκκρεμούν εκατοντάδες υποθέσεις – καταγγελιές της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς για ατασθαλίες χωρίς κανείς να τιμωρείται. Τα περισσότερα από τα “κλαπέντα” με εγκληματικό τρόπο χρήματα, ξεκουράζονται ήδη σε κάποιες τράπεζες του εξωτερικού! Και ο απλός πολίτης, ο απλός μικροεπενδυτής αναμένει πως κάποια ημίμετρα που εμφανίζονται συχνά πυκνά στον ορίζοντα ελέω εκλογών, θα του λύσουν το πρόβλημα, θα τον αποζημιώσουν για όλα όσα έχασε. Κανένας βέβαια δεν έχει το θάρρος να πει την αλήθεια στο λαό. Πώς να το πουν, άλλωστε; Και τι να πουν; Ότι σε όλο αυτό το “έξυπνο” και “τέλειο” έγκλημα είχαν όλοι τους σχεδόν, μερίδιο της ευθύνης; Μα αν το κάνουν, πώς θα τους ψηφίσει μετά ο κατά τα άλλα πολύ “αγαπητός” τους κυπριακός λαός;